Het was ooit een herenboerderij, daarna het gemeentehuis van de voormalige gemeente Schermer en nu een zorgvilla voor dementerende ouderen. De eerste bewoners hebben inmiddels een thuis gevonden in het statige pand 'Wittenburg' dat een complete metamorfose heeft ondergaan.

De 94-jarige Greet Jonk, de vrouw van kunstenaar Nic Jonk uit Grootschermer, kreeg ooit een lintje in het huis waar ze nu woont. Ook twee van haar kinderen trouwden in 'Wittenburg'. Ze heeft een appartementje met uitzicht op de polder. Bladerend door een fotoboek haalt ze herinneringen op aan vroeger. "Het uitzicht is hier prachtig vooral als het zonnetje schijnt is het geweldig."

Dochter Barbara Jonk is blij dat ze eindelijk een geschikte plek heeft gevonden voor haar moeder. Haar moeder is enorm opgeknapt sinds ze weg is uit de boerderij waar ze woonde. "Het ging op een gegeven moment niet meer. We hadden er wel moeite mee, maar toen we dit appartement zagen, wisten we meteen dat het goed was. Ze heeft ook geen heimwee meer. Er is nu dag en nacht iemand bij haar en ze is niet meer zo eenzaam."

Wie ooit in het gemeentehuis van Schermer was, om bijvoorbeeld een paspoort op te halen, te trouwen of een kind aan te geven, zal weinig meer herkennen. We krijgen een rondleiding van Marleen Jaspers, die namens Wonen bij September het huis runt. "Het is zo'n mooi pand. Het is best modern, maar je ziet ook de monumentale elementen terug en daarom is het bijzonder om hier te werken."

Volgens Jaspers is de filosofie van het verzorgingstehuis om bewoners zoveel mogelijk hun eigen leven te laten leiden in huiselijke sfeer. "Als iemand om 2.00 uur naar bed gaat dan passen wij ons daarop aan. Het draait bij ons om het leefplezier. Bewoners houden zelf de regie en bepalen zelf hoe de dag eruit ziet." Dat geldt ook voor de 86-jarige Piet Reinking uit Akersloot. De voormalige zeeman en werknemer van de hoogovens in IJmuiden helpt met het voorbereiden van de tomatensoep. "Alles is hier erg goed geregeld", vertelt hij aan mediapartner NH Nieuws. "Ik ben erg tevreden, de service is goed, ik heb niks te klagen."

Dochter Tanja Reinking heeft het gevoel dat door de verhuizing haar vader weer terug is. "Hij voelt zich helemaal thuis. Ik merk dat hij zijn leven terug gekregen heeft. Hij doet mee aan spelletjes, maakt weer grapjes en eet weer. Ik zie de vader die ik kende."